یک زن اثر آنی ارنو: ذهنی گرایی در نوشتاری عینی گرا

آنی ارنو پس از نوشتن جایگاه، داستانی که در آن به زندگی پدرش پرداخته است، برای خلق شیوه­ای جدید، نگارشی را بر می­گزیند که در جستجوی عینی­گرایی تجربه­ی فردی است و این کار را با کاستن از بُعد ذهنی خود زندگی­نامه و تاکید بیشتر بر ارزش جمعی «من» انجام می­دهد. این جستجوی عینیت در گذرگاه شخصی، وقتی صحبت از نمایش بحران­های عاطفی است کمتر محقق می­شود. به این ترتیب، یک زن تنها اثر آنی ارنوست که با حرف تعریف نامعین آمده است. آیا او موفق به گریز از دام فردگرایی و اشاره نکردن به احساسات می­شود همچنان که در خودزندگی نامه اجتماعی­اش بر این امر اذعان داشته است؟ در این پژوهش برآن بوده­ایم تا با استفاده از تحلیل روایی خود زندگینامه­ی اجتماعی و عینیت ارنو در اثر یک زن، میزان فردیت نوشتار را در این اثر مطالعه کنیم.